Vanaf Kratie naar Battambang
Door: Tom
Blijf op de hoogte en volg Tom Weel en Renske Schouwink
19 September 2015 | Cambodja, Phnom-Penh
Zoals gezegd was Kratie wel een stuk rustiger dan Phnom Penh. Je kon hier over de straat lopen zonder aangereden te worden. Hierdoor durfden we het ook wel aan om een fiets(je) te huren en een beetje rond te crossen. Eerst maar naar het eilandje koh trong in het midden van de mekong rivier. Daar was geen weg en dat merkten we gelijk. We stuiterden alle kanten op. Na het eiland rond te zijn gefietst en de bevolking 2x gedag gezegd te hebben, zijn we weer terug naar het vasteland gevaren. Het was pas 13 uur, dus we hadden nog wel even de tijd voordat we de fietsen in moesten leveren. Op naar Kampi dan maar. Dit was 15 km verderop. Op de Cambodjaanse wegen duurt dit toch minstens een uur en moet je hopen dat de weg niet omgelegd is. In Kampi beginnen de boottochten op de Mekong, waar toeristen de zeldzame rivierdolfijn kunnen spotten. Toe wij daar aankwamen we vooral weggestuurd omdat we geen ticket hadden en dus ook niet van het uitzicht mochten genieten. Dan maar weer terug naar het guesthouse. In het guesthouse ticket gekocht voor de mini-van naar Siem Reap. Op het bord bij de balie stond wel een bijzondere kanttekening. Een rij van 3 stoelen in het busje biedt plaats aan 4 á 5 personen.
Dat hebben we de volgende ochtend direct gemerkt. Waar je in Nederland nog wel beenruimte krijgt, blijkt dat woord niet in het cambodjaanse woordenboek voor te komen. Daarnaast zaten we inderdaad met 1 Australiër, 2 nederlanders en 2 cambodjanen op 3 stoelen. In totaal met 15 personen in een busje voor 11 personen. Niet te doen, maar een andere optie was er niet. Op de reis een pondje meegemaakt die steeds op het punt stond te vertrekken, maar dan toch terug voer om nog een auto op te halen. Na 6 uurtje in het busje kom je dan eindelijk bij de rand van Siem Reap aan. De stad van de dronken britten, amerikanen en Australiërs, en Angkor Wat de wereldberoemde tempels. Wij waren helemaal klaar met zitten en besloten te lopen. Ook dit kennen de cambodjanen niet. Vanaf het moment dat we buiten het busje stonden kwamen de tuktuk-drivers al op ons afgestormd. 2 $ om naar het centrum te komen. Dit aanbod afgeslagen en samen met de Australiër gaan lopen. Na een kilometer gelopen te hebben was het nog 1 $ om naar het centrum te komen. Na nog een kilometer werd het gratis, maar dan moesten we wel garanderen dat we de volgende dag hem zouden huren om naar de tempels te gaan. Ook dit aanbod hebben we afgeslagen en al lopend hebben we het centrum bereikt. De zoektocht naar een guesthouse hebben we na de eerste optie al gestaakt. De Australiër was inmiddels in pubstreet beland en is daarna waarschijnlijk kruipen naar huis gegaan.
De eerste dag op naar Angkor Wat op de fiets. Toegangskaarten zijn niet goedkoop, maar als je de tijd hebt kun je het beste de drie dagen pas kopen. Daarmee krijg je 1 dag gratis. De tempels zijn super mooi en ontzettend touristisch. Te verwachten als je de ranglijst van wereldwonderen ziet. Het staat op numero uno. Als je na de bekendste tempel eventjes doorrijd zijn de meeste koreanen verdwenen. Hier kom je naar mijn mening de mooiere en ongerestaureerde tempels tegen. Na een paar uur waren we er wel klaar mee en gingen we naar het guesthouse.
De volgende ochtend was ik ziek. Waarschijnlijk door de airco. Het was niks ernstig, alleen een beetje slap en sloom en verkouden. Prima excuus om niks te doen. Lekker uitslapen en om 12 uur ontbijten. Voor de rest boekje gelezen, tapas gegeten en naar pubstreet geweest.
De volgende dag weer met de fiets naar de tempels. Op de weg daar naartoe wakkerde de wind aan en werd de lucht donkerder. Het teken voor een flinke regenbui. Met een beetje harder fietsen waren we op tijd om te schuilen in een tempel. Koreanen zijn echter niet heel goed in het weer voorspellen en liepen op het moment dat de bui begon nog buiten. Dekking zoeken zijn ze dan wel weer heel goed in.
Deze keer stopte de bui helaas niet meer. Na 5 minuten de situatie aangekeken te hebben, zijn we toch maar op de fiets gestapt om andere tempels te bekijken.
Om 18:08 zou de zon ondergaan. Om 17:45 stonden we aan de voet van de heuvel om een goed uitzicht te hebben. Hier stond ook een agent die meende dat de zon al lang onder was. Wij gaan niet met agenten in discussie en zijn dus doorgefietst. Terwijl we terug fietsten ging de zon onder. Nadat we de fiets teruggebracht hadden liepen we langs een pannenkoekenkraam. Het was de bedoeling om eerst op te frissen en dan in de buurt van pubstreet te eten, maar de pannenkoeken waren verleidelijker. Terug bij het guesthouse de spullen ingepakt en bij de loungestoelen de pannenkoek opgegeten. Uiteindelijk gingen we ook niet meer naar pubstreet, omdat we James (Australiër) en Laura en Jo ( 2 duitsers) tegenkwamen. Na een tijdje gekaart en gekletst te hebben besloot ook James, om net als ons, een kaartje voor de boot naar Battambang te kopen.
De bus voor naar de haven kon tussen 6:30 en 7:15 langskomen. Wij hoorden de wekker niet en werden door gebonk op de deur om 6:48 wakker. De bus was er al. Toen we helemaal klaar waren was de bus weer weg. Gelukkig werd ons veteld dat de bus nog een keer zou komen. Uiteindelijk zaten we om 7:20 in de bus en om 7:40 in de boot die om 7:30 zou vertrekken. Eerst waren we niet heel blij met onze keuze voor de boot aangezien er nogal wat takken door de "ramen" van de boot sloegen. Na een kwartier waren die er niet meer een was het geweldig om bovenop de boot te gaan zitten. Dat ziet er hetzelfde uit alsof je in Amsterdam bovenop een rondvaartboot gaat zitten. Hier werd het echter wel geaccepteerd. Heel fascinerend om de floating village te zien. De naam spreekt voor zich. Na 6 uur waren we er wel klaar mee. Gelukkig is het regenseizoen en duurt de reis dan ook maar 6 uur. Later hoorden we dat het met laag water in het droogteseizoen 10 uur duurt. Eenmaal aangekomen in Battambang werden we weer besprongen door tuktuk-drivers. Ze hadden niks aan ons, want we hadden onze eigen al geregeld. Battambang waar het kindertehuis is en waar we het vrijwilligers werk gaan doen.
Dat hebben we de volgende ochtend direct gemerkt. Waar je in Nederland nog wel beenruimte krijgt, blijkt dat woord niet in het cambodjaanse woordenboek voor te komen. Daarnaast zaten we inderdaad met 1 Australiër, 2 nederlanders en 2 cambodjanen op 3 stoelen. In totaal met 15 personen in een busje voor 11 personen. Niet te doen, maar een andere optie was er niet. Op de reis een pondje meegemaakt die steeds op het punt stond te vertrekken, maar dan toch terug voer om nog een auto op te halen. Na 6 uurtje in het busje kom je dan eindelijk bij de rand van Siem Reap aan. De stad van de dronken britten, amerikanen en Australiërs, en Angkor Wat de wereldberoemde tempels. Wij waren helemaal klaar met zitten en besloten te lopen. Ook dit kennen de cambodjanen niet. Vanaf het moment dat we buiten het busje stonden kwamen de tuktuk-drivers al op ons afgestormd. 2 $ om naar het centrum te komen. Dit aanbod afgeslagen en samen met de Australiër gaan lopen. Na een kilometer gelopen te hebben was het nog 1 $ om naar het centrum te komen. Na nog een kilometer werd het gratis, maar dan moesten we wel garanderen dat we de volgende dag hem zouden huren om naar de tempels te gaan. Ook dit aanbod hebben we afgeslagen en al lopend hebben we het centrum bereikt. De zoektocht naar een guesthouse hebben we na de eerste optie al gestaakt. De Australiër was inmiddels in pubstreet beland en is daarna waarschijnlijk kruipen naar huis gegaan.
De eerste dag op naar Angkor Wat op de fiets. Toegangskaarten zijn niet goedkoop, maar als je de tijd hebt kun je het beste de drie dagen pas kopen. Daarmee krijg je 1 dag gratis. De tempels zijn super mooi en ontzettend touristisch. Te verwachten als je de ranglijst van wereldwonderen ziet. Het staat op numero uno. Als je na de bekendste tempel eventjes doorrijd zijn de meeste koreanen verdwenen. Hier kom je naar mijn mening de mooiere en ongerestaureerde tempels tegen. Na een paar uur waren we er wel klaar mee en gingen we naar het guesthouse.
De volgende ochtend was ik ziek. Waarschijnlijk door de airco. Het was niks ernstig, alleen een beetje slap en sloom en verkouden. Prima excuus om niks te doen. Lekker uitslapen en om 12 uur ontbijten. Voor de rest boekje gelezen, tapas gegeten en naar pubstreet geweest.
De volgende dag weer met de fiets naar de tempels. Op de weg daar naartoe wakkerde de wind aan en werd de lucht donkerder. Het teken voor een flinke regenbui. Met een beetje harder fietsen waren we op tijd om te schuilen in een tempel. Koreanen zijn echter niet heel goed in het weer voorspellen en liepen op het moment dat de bui begon nog buiten. Dekking zoeken zijn ze dan wel weer heel goed in.
Deze keer stopte de bui helaas niet meer. Na 5 minuten de situatie aangekeken te hebben, zijn we toch maar op de fiets gestapt om andere tempels te bekijken.
Om 18:08 zou de zon ondergaan. Om 17:45 stonden we aan de voet van de heuvel om een goed uitzicht te hebben. Hier stond ook een agent die meende dat de zon al lang onder was. Wij gaan niet met agenten in discussie en zijn dus doorgefietst. Terwijl we terug fietsten ging de zon onder. Nadat we de fiets teruggebracht hadden liepen we langs een pannenkoekenkraam. Het was de bedoeling om eerst op te frissen en dan in de buurt van pubstreet te eten, maar de pannenkoeken waren verleidelijker. Terug bij het guesthouse de spullen ingepakt en bij de loungestoelen de pannenkoek opgegeten. Uiteindelijk gingen we ook niet meer naar pubstreet, omdat we James (Australiër) en Laura en Jo ( 2 duitsers) tegenkwamen. Na een tijdje gekaart en gekletst te hebben besloot ook James, om net als ons, een kaartje voor de boot naar Battambang te kopen.
De bus voor naar de haven kon tussen 6:30 en 7:15 langskomen. Wij hoorden de wekker niet en werden door gebonk op de deur om 6:48 wakker. De bus was er al. Toen we helemaal klaar waren was de bus weer weg. Gelukkig werd ons veteld dat de bus nog een keer zou komen. Uiteindelijk zaten we om 7:20 in de bus en om 7:40 in de boot die om 7:30 zou vertrekken. Eerst waren we niet heel blij met onze keuze voor de boot aangezien er nogal wat takken door de "ramen" van de boot sloegen. Na een kwartier waren die er niet meer een was het geweldig om bovenop de boot te gaan zitten. Dat ziet er hetzelfde uit alsof je in Amsterdam bovenop een rondvaartboot gaat zitten. Hier werd het echter wel geaccepteerd. Heel fascinerend om de floating village te zien. De naam spreekt voor zich. Na 6 uur waren we er wel klaar mee. Gelukkig is het regenseizoen en duurt de reis dan ook maar 6 uur. Later hoorden we dat het met laag water in het droogteseizoen 10 uur duurt. Eenmaal aangekomen in Battambang werden we weer besprongen door tuktuk-drivers. Ze hadden niks aan ons, want we hadden onze eigen al geregeld. Battambang waar het kindertehuis is en waar we het vrijwilligers werk gaan doen.
-
19 September 2015 - 12:00
André:
Hoi tomenrenske,
Mooi reisverslag, en zijn de fietsen kleiner als hier (fiets(je). Ben er benieuwd naar jullie foto's (Mekong rivier, tempels, floating village). Zo te horen kan je je daar ook verslapen :-) , maar al met al is het goed gekomen. Nu in Battambang bij het kindertehuis, succes met het vrijwilligers werk , TOP! Geniet er van....., groetjes uit Meppel.
-
19 September 2015 - 14:07
Doreen:
Action packed. Klinkt allemaal erg leuk. Het mooie van Cambodia en dat allemaal meemaken met jonge mensen uit Australië , , Duitsland, etc. Nu op naar jullie werk in het minder tehuis. Weer een ander facet van het leven daar. Veel plezier.
groetjes uit een regenachtig Almere,
Doreen -
19 September 2015 - 14:45
Elze:
Wat weer een prachtig verhaal over jullie belevenissen. Fijn dat je daar zo kunt fietsen; geeft vrijheid en geeft je meer contact met de omgeving. Plus nog wat de benen strekken, een stuk beter dan opgevouwen zitten in een tuktuk of busje. (Trouwens, in Amerika kopen mensen die niet op 1 zitplaats passen een 2e ticket :) , maar eerlijk gezegd vind ik het socialer om dubbelgevouwen te zitten...)
En gelukkig dat jullie nog niet echt ziek zijn geweest, behalve dan die ene dag wat slapjes voelen. Komt het omdat jullie zo goed op de hygiëne letten? Ga zo door in elk geval.
Maak maar een mooi kippenhok, wat we hopelijk kunnen bewonderen op jullie volgende blog. Leuk dat jullie hier wat foto's bij hebben geplaatst, mooie indrukken geeft dat.
Groetjes vanuit een zonnig Zwolle (tja Doreen :) ) en veel plezier verder. liefs Elze -
20 September 2015 - 12:11
Larsie:
dag jongelui, gaat lekker daar zo te horen.
even fotootjes opgezocht van de tempels en ik kan me er iets bij voorstellen dat die tot de 7 wereldwonderen behoren.
bijzonder trouwens hoe je discussie zou kunnen hebben over het feit of de zon al onder is of niet...
geniet er van daaro!
-
20 September 2015 - 15:02
Michiel:
Heel verstandig dat jullie niet met agenten in discussie gaan.
Zeker niet over zo'n fundamenteel natuurverschijnsel als het ondergaan van de zon.
Morgen moet zij toch weer op..... -
22 September 2015 - 10:21
Opa Steven:
Tom, wat een leuk verslag. En Renske, wat was de verbinding gisteren goed via Viber. Beter dan vaak via Skype of Face Time. Krijgen we de volgende keer een verslag hoe de gefrituurde spinnen en maden smaken? Geniet ervan. Opa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
