Peaceful Children Home II, Battambang

De oplettende lezer heeft misschien opgemerkt dat wij onze route wat gewijzigd hebben. Aangezien een kort uitstapje naar Laos twee extra visa zou betekenen en bij nader inzien ook nog een aardige omweg, hebben we besloten dit stuk (voorlopig) over te slaan.

Vorige week maandag kwamen we dus aan in het kindertehuis in Battambang, om wat vrijwilligerswerk te gaan doen. Het Peaceful Children Home II (nummer I is het huis in de buurt van Phnom Penh, waar we die speciale lunch hadden) vangt kinderen op die uit een zeer slechte thuissituatie weggehaald moeten worden. In het huis wordt ervoor gezorgd dat ze veilig kunnen opgroeien en dat ze naar school gaan. Daarbuiten krijgen ze extra Engelse les en moeten ze helpen in het huishouden en op het terrein. Mocht hun thuissituatie na een tijdje verbeteren, dan worden de kinderen teruggestuurd naar huis. Anders wordt hen onderdak geboden tot ze hun school hebben afgemaakt. Peterhans heeft ons in contact gebracht met de leider van het huis, aan wie wij hebben gevraagd of we een week vrijwilligerswerk konden doen. Naar mijn idee zouden we elke dag aardig wat uren werken, en konden we in onze vrije tijd wat andere dingen doen, maar het ging een beetje anders. Maandag hoefden we sowieso niks te doen, alleen te genieten van de beste maaltijd die we in tijden hadden gehad, en die werd opgediend door de kinderen. Eerst voelden we ons wat bezwaard, maar het hoort bij hun opleiding dat ze ook leren in de horeca te werken. Als er gasten verblijven in het guesthouse dat bij het opvangtehuis staat, dan hebben ze mooi de gelegenheid om te oefenen.

Op dinsdagochtend was er eerst een voetbalwedstrijd tussen een groep Japanse scholieren die op bezoek waren in Phnom Penh en de jongens van het huis. Tom heeft daar ook nog aan mee gedaan. 's Middags zijn we de materialen gaan kopen die we nodig hadden voor ons projectje: een frog farm. Het doel van het huis is om zelfvoorzienend te zijn, en ze hebben daarom onder andere eigen rijstvelden, kippen en vissen. Daar komen nu kikkers bij, die als voedsel kunnen dienen. Om het kikkerverblijf was voor onze komst al een muur neergezet, omdat wij niet lang genoeg zouden blijven om al het werk te doen, en daar moest nu nog een frame met gaas bovenop zodat de kikkers niet zouden kunnen ontsnappen.
's Avonds zijn we naar de bat cave gegaan, een grot waaruit vlak voor zonsondergang (zo ongeveer op het moment waarop Cambodjaanse agenten zouden zeggen dat de zon ondergaat) een enorme groep vleermuizen komt vliegen om eten te zoeken. Helaas regende het, en dan vliegen er minder vleermuizen uit waardoor het wat minder spectaculair is, maar alsnog was het bijzonder om te zien. Daarna zijn we gaan eten met James, de Australiër die we kennen uit ons guesthouse in Siem Reap.

Woensdagochtend zouden we dan echt beginnen met het werk, maar ook dat ging niet door, want ze moesten eerst nog uitzoeken hoe het frame gemaakt moest worden, en daar konden wij niet bij helpen. Dan maar wachten tot na de lunch. Ook toen waren ze er nog niet zo happig op dat wij iets gingen doen. Het was ook niet nodig, want er waren al veel teveel jongens van het huis die hielpen. Toen kwam Tom met het voorstel om in twee groepen te gaan werken met elk een eigen taak, en dat ging een stuk beter. Donderdag ging het zo verder, en in de middag was het hele karwei al af. Anderhalve dag werken was niet helemaal wat wij voor ogen hadden toen we daarheen gingen, maar er was niks meer te doen.
's Avonds stond Peterhans voor de deur, dus die hebben we mooi bijgepraat over alles wat we hadden gedaan sinds we uit Phnom Penh vertrokken waren.

Vrijdag waren we door Chum Veuk, de leider van het opvangtehuis, uitgenodigd bij hem thuis. Zijn dochter was één maand geworden, en dat wordt hier gevierd, omdat de ziel van het kind dan in het lichaam is gekomen. Om half elf begonnen we nog licht met een colaatje, maar daarna moesten we toch echt over op het bier. Gelukkig hebben ze hier de gewoonte om overal heel veel ijs bij te gooien, waardoor het sterk verdund werd. Na ongeveer twee uur zijn we teruggegaan, en konden we lekker op het balkon van het guesthouse bijkomen van ons ochtendbier.
Voor het avondeten gingen we met Peterhans naar het centrum, waar hij had afgesproken met Sothea. Zij heeft zelf ook in het huis gezeten en is inmiddels afgestudeerd aan de universiteit. Dat bracht als voordeel met zich mee dat ze veel beter Engels spreekt dan de meeste Cambodjanen, waardoor we goede gesprekken hebben kunnen voeren over onder andere het onderwijs. Zij heeft ook een cooking class geregeld voor ons, die we de volgende ochtend hebben gedaan. Eerst gingen we naar de markt om een paar ingrediënten te kopen, en vooral ook om uitleg te krijgen over allemaal soorten groenten en vlees die wij niet kennen. Daarna kregen we les van chef Toot, T-O-O-T, Toot, zoals hij een aantal keren heeft benadrukt. Ook de rest van de ochtend ging de uitleg in vijfvoud (als het niet meer was), en alles moest precies op zijn manier gebeuren. In het begin luisterden we daar ook naar, maar toen we bij het puntje 'presentatie' kwamen konden we het niet meer serieus nemen en hebben we het samen met een Franse vrouw allemaal nèt iets anders gedaan dan zou moeten. Maar ondanks alles mocht het resultaat er zijn: heerlijke zelfgemaakte fish amok, pork springrolls en beef lok lak.

Zondag heeft Chum ons meegenomen naar de rijstvelden van het kindertehuis. Daar hebben we wat bomen geplant, die inmiddels heel zeldzaam zijn omdat ze gekapt worden om meubilair van te maken. We hebben ook thee gedronken in het nabijgelegen 'dorpje': een paar huisjes met grote stukken grond eromheen. Op de terugweg zijn we een heuvel opgegaan, van waar we een prachtig uitzicht hadden over de omgeving. Op diezelfde heuvel was ook een killing cave, een grot waar de Rode Khmer mensen naar beneden gooide om hen te doden. Blijkbaar hadden ze dus nog meer verschrikkelijke manieren om met hun slachtoffers om te gaan.

Daarna was het alweer tijd om terug te gaan en onze tassen in te pakken. We hebben namelijk de nachtbus genomen terug naar Phnom Penh, en dat was weer een hele nieuwe ervaring. Er zaten een soort bedden in de bus, maar die waren niet lang genoeg om languit in te liggen. Een beetje oprollen kon ook niet echt, want we moesten met z'n tweeën op een smal stukje liggen. Toch hebben we nog wel een paar uur kunnen slapen voor we om vijf uur 's ochtends in Phnom Penh aankwamen. We zijn direct doorgegaan naar Veary's Guesthouse, waar we de eerste paar nachten van onze reis ook hebben geslapen. Daar hebben we eerst van een goed ontbijt genoten, voor we nog een paar uur bijgeslapen hebben. Om tien uur was Peterhans er om wat met ons te bespreken over een jungletocht, die we direct daarna hebben geboekt.
's Middags is Tom eerst naar de kapper gegaan. Die sprak alleen geen Engels, dus was het lastig om over te brengen wat nou precies de bedoeling was. De rest van de tijd hebben we besteed aan een bezoek aan de Central Market, maar daar was het eigenlijk allemaal net niks. Alleen maar slechte namaak van de duurste merken.

Voor het avondeten had Peterhans iets speciaals in gedachten: gefrituurde tarantula's. Normaal gesproken kun je ook een levende over je heen laten lopen, maar helaas hadden ze er op dat moment geen. De dode spinnen smaakten overigens prima. :)

We krijgen trouwens vaak van mensen uit Nederland te horen dat we veel teveel doen, maar daar hoeven jullie je geen zorgen over te maken! We besteden nog genoeg uren aan luieren op bed, lezen en met jullie internetten, maar dat zijn natuurlijk niet de momenten die we uitgebreid op de blog beschrijven. :P