Van het midden tot het uiterste noorden

Zoals gezegd is Hoi An een veel kleinere stad dan dat we tot nu toe gewend waren. Doordat het kleiner is en de inkomsten voornamelijk uit het toerisme komen, zijn de prijzen ook een stukje hoger. Echter als je goed opzoek gaat kost het leven hier alsnog vrij weinig. Op de eerste dag hebben we een beetje door het stadje heengelopen. Als je het eeuwenoude centrum wil zien moet je een ticket kopen. Hiermee kan je dan in alle historische gebouwen en het is tegelijkertijd ook het bewijs dat je over de japanse brug mag. Dit leek eerst de enige manier om naar het centrum te komen. Als je iets door loopt is er ook nog een klein bruggetje waarmee je gratis in het centrum kan komen. Verder is er eigenlijk in Hoi An zelf niet heel veel te doen. Om niet na 1 dag al klaar te zijn met het stadje, boekten wij een tour naar My Son. Dit zijn tempels die tussen de 4de en 12de eeuw gebouwd zijn. Toen we de volgende dag, na een 2 uur durende busrit, aankwamen, was het eerste nieuws dat de amerikanen het grootste deel hadden platgebombardeerd. Het was hierdoor moeilijk voor te stellen hoe het er vroeger moet hebben uitgezien. Na de tempels werden we naar een bootje toe gereden. Met dit bootje zouden we een tour over de rivier naar nabijgelegen eiland maken. Dit eiland stond bekend om zijn fijne houtsnijwerk en het maken van boten.
Terug in Hoi An hebben we de bus geboekt naar Hue. 's Avonds kwamen we er pas achter wat er echt leuk is aan Hoi An. Rond etenstijd worden de straten die naast de rivier liggen een soort van straattheater. Er worden voorstellingen gegeven, overal hangen lampionnen en er zijn wat groepjes aan het dansen, oftewel het is een drukte van jawelste.

De tocht naar Hue duurde niet heel lang. We werden naar een hotel gereden die, en in het centrum lag en een goede aanbieding deed. Hue was vroeger in de Nguyen dinastie de hoofdstad van het keizerrijk Viet Nam. Hierdoor heeft het een oude citadel, waarin de keizerlijke familie leefde, die de moeite waard leek om te bezoek. We hadden echter niet heel veel zin om dat gelijk de eerste dag al te gaan bezoeken. We besloten 's middags allebei een brommer te huren. Het was voor ons beiden de eerste keer op een brommer en Hue leek rustig genoeg om het besturen ervan onder de knie te krijgen. Het bleek echt ontzettend simpel te zijn. Zolang je goed oplet wat de medeweggebruikers doen en je geen onverwachte manoeuvres maakt is de kans dat er iets fout gaat redelijk klein. De eerste tocht ging naar de Thien Mu pagode. Deze was niet heel ver weg en makkelijk te bereiken. Op het moment dat wij daar aankwamen,waren de monnikken een bepaald ritueel aan het uitvoeren. Op de weg terug wilden we eigenlijk toch wel een keer een zonsondergang zien, helaas was de brug over de rivier niet zo'n goede plaats om stil te staan en werd het zicht langs de oevers grotendeel geblokkeerd door de bomen. 's Avonds opweg naar een restaurant hadden we een pub gezien waar die avond een pubquiz werd gehouden. Nadat we ons bij een groepje hadden aangesloten, bleek dat we op nagenoeg geen enkele vraag het antwoord wisten, maar dat we met gokken toch 2de konden worden.
De volgende ochtend gingen we naar de Citadel. Ook deze bleek voor een groot deel platgebombardeerd te zijn. Ze waren het nu met steun van koreaanse investeerders weer aan het opbouwen. Dit had wel tot gevolg dat je door een bouwput en een slagveld tegelijk liep. Niet het meest geweldige beeld om te zien.

Vroeg in de morgen werden we opgehaald met het busje om naar Phong Nha Ke Bang National park te gaan. Dit is het park van de grotten. Hierin bevindt zich onder andere ook de grootste grot van de wereld. Hij is echter nog niet helemaal in kaart gebracht, daarvoor is hij simpelweg te groot. Hij is al wel te bewonderen, als je veel geld en tijd hebt. Gelukkig is dit niet de enige grot in het hele park. Op de dag dat we aankwamen hadden we niet genoeg tijd en energie om het park al in te gaan. In plaats daarvan probeerden we naar de kust te gaan, om daar te kunnen zwemmen. De tocht daarheen duurde alleen zoveel langer dat daar geen tijd meer voor was. In plaats daarvan kwamen we perongeluk op een scheepswerf terecht. In eerste instantie werden we weggestuurd, maar na duidelijk te hebben gemaakt dat we de bouw van de schepen wel interessant vonden, werden we hartelijk ontvangen en kregen we een rondleiding over de werf. In de schemering zijn we over de vluchtstrook weer teruggereden naar het guesthouse.
De volgende morgen gingen we weer met de brommer het park in. De eerste grot op het programma was de Dong tien son. We konden helaas niet uitvogelen hoe je hier in kon komen. Uiteindelijk kwamen we er pas op het einde van de dag achter dat je in het dorpje verderop boottours kon boeken die naar de grot gingen. In het park zelf hebben we geen grot van binnen gezien, we hadden veel te veel lol om door de bergen heen te rijden en de tickets waren een beetje aan de dure kant.
's Avonds stapten we in de nachtbus naar Ninh Binh.

Ninh Binh blijkt een niet heel interessant stadje te zijn. Echter zijn er wel hele mooie boottours tussen stijle bergen door te maken. Er zijn 2 plekken waar je dit kan doen. Namelijk, Tam Coc en Trang An. Tam Coc wordt overal geprezen en is daardoor zeer toeristisch. Van Trang An weten veel minder mensen en hier heb je dan ook, als je een beetje vroeg bent, nog het idee dat je een van de weinigen bent die van deze alternatieve plek weet. Na de middagpauze is het ook hier filevaren. Terug in de stad besloten we om dit keer niet een busticket maar een treinticket te scoren. De trein bleek veel goedkoper en, zoals we de volgende ochtend ervoeren, een stuk comfortabeller. De trein ging naar de hoofdstad Hanoi.
Het plan was om hier 's ochtends aan te komen en 's avonds met de bus door te reizen naar Sapa. Het bleek nog wel een hele zoektocht om een travelagency te vinden in Hanoi. Na wat rond dwalen kwamen we er uiteindelijk een tegen. Hier hebben we de bus en het vliegtuig geboekt. De bus zoals gezegd naar Sapa en het vliegtuig voor over een paar weken naar Bangkok.

's Ochtends om 5 uur kwamen we aan. We mochten echter niet direct de bus uit. We moesten tot 6 uur wachten. Toen we eenmaal de bus uit waren hadden we al vrij snel een hotel gevonden en een tweedaagse tour geregeld.

Over de avonturen in de bergen horen jullie de volgende keer meer:)