Kerst en oud en nieuw in Thailand

Voordat  we Kerst in Bangkok vierden, hadden we nog een paar dagen in Myanmar. Na het bijzondere Bago reden we naar het dalstation bij de "golden rock". Vanuit daar kon je, opgepropt in de laadbak van een vrachtwagen, naar de golden rock zelf gebracht worden. Wat wel opvalt is dat de hele happening rondom de golden rock voor Myanmarese begrippen ontzettend touristisch is. De rit naar boven is best leuk om te doen. De weg is als een achtbaan. Halverwegen kon je kiezen om, of uit de vrachtwagen te stappen en het laatste stuk te lopen, of te blijven zitten en helemaal naar boven te worden gebracht. Wij kozen er voor om het laatste stukje te lopen om nog iets actiefs te doen te hebben. Bij de golden rock aangekomen snapten wij niet waarom iedereen die naar Myanmar gaat zegt dat de golden rock echt een must see is. Zoals de naam al aangeeft is het een gouden rots, die boven op een berg, volgens de mythe,  in evenwicht wordt gehouden door 3 haren van Buddha geschonken aan de koning van een vroeger koninkrijk in Myanmar. Deze haren zouden vanaf de zee door een boot omhoog gebracht worden. Het desbetreffende schip is 30 meter verderop in de vorm van een grote rots te zien. Zoals misschien duidelijk is geworden, is het verhaal er omheen een stuk interessanter dan de daadwerkelijke rots. Na zonsondergang probeerden we de laatste vrachtwagen naar beneden te pakken. Voordat we dat konden doen, moesten we wel eerst weten waar die dingen vertrokken. Na navraag bij de tourist police scheen het zo te zijn dat de vrachtwagen al vertrokken was. Na zelf opzoek te zijn gegaan bleek er nog wel een vrachtwagen te staan. De rit gingen sneller en was daardoor nog leuker. Na de golden rock besloten we terug te gaan naar Yangon en om van daaruit een dagtrip naar Twantay te maken. Om daar te komen, moet je een pondje naar Dala nemen. Vanuit daar kun je achterop een brommer naar Twantay gebracht worden. In Twantay wilden we zien hoe het leven in de delta eraan toe gaat. Na een paar uur daar rondgelopen te hebben wilden we een boot terug vanuit Twantay direct naar Yangon nemen. De eerste keer dat we vroegen hoe duur werd ons verteld dat het 3000 kyat kostte. Vol ongeloof vroegen we het nog maar een keer. De tweede keer bleek dat de verkoper wel wist dat de prijs begon met een drie, maar niet of er nou drie of vier nullen achter moesten. Uiteindelijk bleek het een stuk duurder uit te vallen en besloten we om gewoon weer met de brommer terug te gaan naar de pond. Weer in Yangon aangekomen, gingen we voor de laatste keer naar de bogyoke market, om hier met het laatste geld nog wat souvenirs te kopen. De verkopers geloofden niet dat we nog maar 1500 kyat ( 1€ ) overhadden. Toen we lieten zien dat we echt niet meer hadden van een verkoper bereid om ons toch zijn waar te verkopen. Nagenoeg blut, we hadden alleen geld voor het avondeten en de taxi naar het vliegveld, liepen we weer terug naar het hotel. De volgende morgen, 24 december, vlogen we vanaf Yangon airport naar Don mueng airport in Bangkok. Dit keer wisten we wel wat ons te wachten stond zodra we van het vliegveld naar het centrum wilden. Eerst deelden we de taxi met wat fransen om vervolgens de metro en daarna de skytrain te pakken. Een uur later begon de zoektocht naar onze accomodatie. We bleken in de dure wijk van Bangkok beland te zijn. Overal zie je grote winkelcentra adverteren met de grootste merken en, omdat Kerst hier vooral iets commercieels is, ook de grootste kortingen. We besloten om op kerstavond een kijkje te nemen in een van de vele grote cinema's. De winkelcentra zijn op eerste kerstdag de enige plaats waar de kerstsfeer een beetje wordt nageboodst. s' Avonds kwamen we in een luxe restaurant terecht, waar we onszelf een beetje te vol aten aan het lopend buffet met lekkere gerechten. Op tweede kerstdag pakten we de trein naar Kanchanaburi. Hier bevindt zich de bridge over the river Kwai. Daarnaast kun je vanuit daar een trien pakken naar Nam Tok en vanuit daar weer met de bus naar "the hellfire pass". De eerste trein vertrek echter vroeg en daar hadden we geen zin in. We kozen voor de andere optie en gingen met de bus direct naar de pass. Het is ontzettend indrukwekkend om met een audiotour door de kloof heen te kunnen lopen en tegelijkertijd te horen hoe de kloof gevormd is. The hellfire pass is een van de plekken waar de Birma-Thailand spoorlijn gelegen heeft. Het probleem bij de plek was echter dat de Japanse ingenieurs hadden bedacht om de spoorlijn dwars door de bergen heen te leggen. Dit betekende dat 30000 krijgsgevangen en 200000 thaise en birmese arbeiders dag en nacht met bijtels aan het werk waren om rots weg te hakken. Toen het voor de Japaners niet snel genoeg ging, besloten ze om de arbeiders en gevangenen non-stop te laten werken. Dit staat bekent als de "speedo" periode. De lokale arbeiders hadden het zo mogelijk nog slechter en hebben zich dan ook in veel grotere getalen letterlijk doodgewerkt. We wilden terug met de trein naar Kanchanaburi, omdat dit de enige manier is om rijdend over de beroemde brug te gaan. Na Kanchanaburi gingen we naar Ratchaburi, van waaruit we de trein naar Chumphon namen. We hadden geluk dat de trein een halfuur vertraagd was, want ondanks dat we een ruime marge voor de bus hadden gerekend, was de bus toch te laat om de trein te halen als die op tijd reed. Vanuit Chumphon pakten we de boot naar Koh Tao, om daar oud en nieuw te vieren. Koh Tao viel ons wat tegen, aangezien er geen grote stranden zijn en de hoeveelheid kroegen ook best meevalt. Het oud en nieuw feest was leuk, maar scheen wat abrupt te eindigen door de arrestatie van een aantal feestgangers door de politie. Op 1 januari hebben we vooral op het strand gelegen en gewacht totdat we s'avonds de boot naar Surat Thani konden nemen. 's Ochtends vroeg moesten we overstappen in een minivan die ons naar Krabi bracht. Vanuit Krabi reden we met een andere minivan naar Koh Lanta. Dit eiland heeft wel brede lange stranden, die, integenstelling tot Koh Tao, niet overbevolkt zijn. De reden dat we naar Koh Lanta wilden, was dat dit tot een van de beste duikplekken van Thailand behoord. Dit klopte in onze ogen helemaal. Verder hebben we een dag twee fietsen gehuurd om naar de zuidkant van het eiland te fietsen. Het eerste stuk van de tocht ging goed, maar het tweede stuk bestond uit steile hellingen die leuk waren om vanaf te fietsen, maar niet te doen bleken om tegenop te komen. We besloten om het eerste te beste stand dat we tegenkwamen als onze eindbestemming te zien en daar te rest van de dag door te brengen. 's Avonds toen het wat koeler was zijn we weer teruggefietst. De volgende dag besloten we de  tocht nog een keer te doen, maar nu in plaats van met de fiets, met de brommer het stuk te rijden. Na Koh Lanta vertrokken we met de boot naar Railay beach. Op dit strand zijn steile rotsen waar op geklommen kon worden.  

De laatste twee weken zijn ingegaan en daardoor kunnen we met redelijke zekerheid zeggen dat we weten dat onze laatste drie bestemmingen Khao Sok, Phu Noi en Bangkok zijn en dat dit de laatste blog vanuit Thailand is.